2016
Yılın son haftası yıllardır New York'ta yaşayan Ortaokul-Lise arkadaşım beni ziyarete geldi. Bol bol galeri gezdik ve New York-İstanbul değerlendirmeleri yaptık. Aklıma gelenleri yazmak istedim.
Aralık ayının son haftası geldi ve bir bir sanat siteleri sanat dünyasını kodlamaya başladı; en başarılı sergi, en kötü sergi, en iyi sanat eseri, en pahalı 10 eser vb. gibi. Sanat bence böyle kodlamalar olmadığında ve kalıplara sokulmadığında özgürleşecek illa yapılacaksa "bize göre" denilmeli diye düşünüyorum.
Blog yazmaya başladığım günden bu yana maddi hiç bir çıkar olmadan tamamen sanata olan sevgim şu an çoğu ile samimi olduğum harika sanatçılar ile arkadaş olmamı sağladı. Hepsinin sergilerini yazarak, yorumlayarak az da olsa destek olmaya çalıştım. Sanat yazarı olduğum ve tirajı oldukça yüksek olan Originel Magazine'de sergilerine yer verdim ve yazarı olduğum TheMagger'da haftanın sanatçısı köşesinde olmaları için elimden geleni yaptım. Ancak 2015 yılına bakınca birbirinin kuyusunu kazan sanatçıları görüyorum, tek dertleri satış olan sanatçıları ve sosyal medya platformlarında canavarlaşan sanatçıları. Gözlemlerim doğrultusunda eğer bir EN galeri seçilecekse bu bence PG Art Gallery olurdu. Sanatçısının ne kadar arkasında durduğunu tüm etkinlikleri ile bizlere gösterdiğini, sosyal medyayı çok iyi kullandığını düşünüyorum. Bütün sanatçılara kapısı açık platformlar olurdu EN listesinde bir iki üç demeden. Aynı zamanda yolun çok başında olan bir sanatçı adayıyım. Bu yüzden Artnivo'nun bana inancı ve desteğini unutamam. 2016 hedeflerim arasında daha çok sergide çalışmalarımı paylaşabilmek var.
Her sergiyi taraf tutmadan haber yapan EKAV TV'yi unutmamak lazım sevgili diğer sanat siteleri. Sevil Dolmacı'nın Türkiye'nin ilk sanat danışmanlığı oluşumundan da bahsedilmeli. Yerden yere vurulan CI'un İstanbul için önemini de anlamamız gerekli. 1 yıl içerisinde topu topu 2 sanat fuarımız var. Kısaca sanat adı altında açılan Hat ve Ebru sergilerinin çoğaldığı şu dönemde, kodlamadan sanat adına iyi olan her şeyi yermek yerine övmek gerekli. Zor şartlarda zor zamanlarda sanat insanları inançları ile bir araya geliyorlar varsın kötü olsun, daha refah zamanlarda bol bol eleştiririz. Kapanan galeri haberi almaktansa kötü bir sergi haberi daha iyidir.
İnanıyorum ki; bir gün sanatın empati ve sempati gücünü ilkokuldan itibaren öğrenen bir nesil büyüyecek ve büyüdükçe her türlü farklılığı saygı ile kabul edecekler. Yarışmak, kuyu kazmak yerine birlikte gelişecekler ve sanatı gerçekten algılayıp destekleyecek kadar gelişecekler.
Benim için 2015'in en güzel sanat olayları JR'ın "Wrinkles of the city" kapsamında İstanbul'a uğramasıydı aynı zamanda mahallemde gördüğüm umut ve renk dolu resimler çizen çocuklardı,çalışmalarımı sergileme şansı bulduğum sergilerdi,Selin Balcı'nın bana bir çalışmasını hediye etmesiydi. 2015'in son aylarında yaşadığımız onca olumsuz şey bizi nasıl iyileştirecek bilemiyorum ama umarım 2016 birbirimizi ayırmadığımız, öldürmediğimiz bir yıl olur.
Yorumlar
Yorum Gönder